Στο συγκλονιστικό επεισόδιο της Δευτέρας, 06 Νοεμβρίου, του «Σασμού» παρακολουθούμε το θρήνο της Βασιλικής, το θρήνο της μητέρας, κάθε μητέρας, που χάνει το παιδί της.
Στη μισοσκότεινη εκκλησία οι φλόγες των κεριών που τρέμουν συμπλέουν με το μοιρολόι, το πνιχτό κλάμα και τα αναφιλητά. Σιγανές κουβέντες, ψίθυροι παρηγοριάς, δεν μπορούν να «γλυκάνουν» τη μεγάλη νύχτα, αυτή που κυριαρχεί στην ψυχή της Βασιλικής.
Σε μια εικόνα τραγικού πένθους, μέσα από μια «πιετά», η Βασιλική, σε αυτή τη δεδομένη στιγμή, μεταμορφώνεται. Γίνεται η ηρωΐδα που έλκει την καταγωγή της από τον Όμηρο και το αρχαίο δράμα, από τα γυναικεία πρόσωπα των τραγικών, τη μάνα του «Επιταφίου» έως τις γυναίκες που χάνουν τα παιδιά τους σε κάθε μορφής πόλεμο.
Μα πάνω απ΄όλα γίνεται το σύμβολο της μητέρας που θρηνεί. Μέσα στο θρήνο της Βασιλικής, σε αυτό το απόσταγμα βαθιών αισθημάτων, ενυπάρχει ο επιτάφιος θρήνος αλλά και ο θρήνος κάθε μάνας απανταχού της οικουμένης, η οποία σπαράζει για το παιδί της.
Η σορός του Νικηφόρου γίνεται η σορός κάθε νέου ανθρώπου που χάνεται αδόκητα, κάθε θύματος. Γίνεται ξύλινο καράβι που διασχίζει τους αιώνες, φορτωμένο με τις σορούς των θυμάτων της βίας. Στη σορό του Νικηφόρου ακουμπά, όχι μόνο ολόκληρη η Άνω Ποριά, αλλά ολόκληρος ο κόσμος.
«Δεν θα ησυχάσω αν δεν πληρώσει με το ίδιο νόμισμα ο φονιάς του παιδιού μου» λέει η Βασιλική, ενώ ο Μαθιός λέει στην μητέρα του «Σε ικετεύω καπετάνισσα μου, μη βάψεις τα χέρια σου με αίμα». «Μεγάλο κακό έρχεται» λέει η γιαγιά Ειρήνη στην Αργυρώ, η οποία Αργυρώ βλέπει μια σπασμένη χορδή στο βιολί και λέει στη μητέρα της: «Η χορδή δεν ήταν σπασμένη». «Δε γίνεται να είναι ο Νικηφόρος, δε γίνεται να ‘ναι αυτός» λέει κλαίγοντας ο Μανόλης. «Θα βρεις τον Λάζαρο και θα τον σκοτώσεις» λέει η Βασιλική στον Μαθιό.
Δείτε το τρέιλερ του επόμενου επεισοδίου
